ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ‌های جو با استفاده از نشانگرهای SSR و EST-SSR

تعیین سطح تنوع ژنتیکی و روابط بین ژنوتیپ‌ها اساس شناسایی والدین مناسب برای اهداف اصلاحی مختلف بشمار می‌رود. در این راستا نشانگرهای مولکولی بطور موفقیت‌آمیز در ارزیابی تنوع ژنتیکی انواع گیاهان زراعی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در این آزمایش، تنوع ژنتیکی 35 لاین و رقم جو، با استفاده از 19 جفت آغازگر SSR و EST-SSR بررسی شد که در مجموع 157 آلل چند شکل با میانگین 85/7 آلل به ازای هر جفت آغازگر تکثیر شد. کمترین تعداد آلل مربوط به نشانگر Bmag581 با دو آلل و بیشترین آن مربوط به نشانگر Bmag134 با 15 آلل بود. میزان اطلاعات چند شکلی برای نشانگرهای مورد بررسی بین 15/0 تا 89/0 با میانگین 69/0 بود که بیشترین مقدار به نشانگر Ebmac419 و کمترین آن به نشانگر Bmag581 تعلق داشت. از نظر تنوع ژنی، دو نشانگر Bmag581 و Ebmac419 به ترتیب کمترین (17/0) و بیشترین (9/0) مقدار را داشتند. تجزیه خوشه‌ای براساس داده‌های مولکولی، ژنوتیپ‌ها را به پنج گروه منتسب کرد. بررسی درصد زنده‌مانی در مزرعه، میانگین درصد زنده‌مانی در آزمایشگاه ، LT50 و تراوش یونی ژنوتیپ‌ها نشان داد که ژنوتیپ‌های گروه دو در مقایسه با سایر گروه‌ها از مقاومت به سرمای کمتری برخوردار بودند. نشانگرهای مورد استفاده در این آزمایش توانستند ژنوتیپ‌های بسیار حساس به سرما را از بقیه ژنوتیپ‌ها تفکیک کنند.